9 มกราคม 2555

คุณค่าของที่รองแก้ว (ในใจฉัน)

ของแต่ละชิ้นมีคุณค่าในตัวเองทั้งนั้น  ไม่ว่ามันจะทำมาจากดีไซเนอร์ฝีมือเยี่ยม หรือของเด็กน้อยหัดทำ…ผลิตจากฝีมือคนเย็บหรือฝีจักรอุตสาหกรรม…ราคาถูกแสน ถูกหรือราคาแพงแสนแพง   ของอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับคนมองและเจ้าตัวคนทำเอง  เราจะไปกะเกณฑ์คนอื่นให้รู้สึกถึงคุณค่าของอะไรให้เหมือนเรามันก็คงเป็นไป ไม่ได้..

คงได้แต่เชิญชวนให้ลองมองดู  หรือบอกให้รู้ว่าเราคิดยังไงกับของชิ้นนั้นค่ะ :)


วันนี้ เอ็มโม่เลยชวนมาดูของที่เอ็มโม่ซื้อมาเป็นปีแล้วค่ะ  ตอนแรกไม่กล้าใช้แต่ตอนนี้จะเอามาใช้แล้วเพื่อให้ของชิ้นนี้มีคุณค่าขึ้นไปอีก


ของสองชิ้นนี้คือที่รองแก้ว  ฝีมือผู้สูงอายุที่บ้านพักคนชราบางแคค่ะ  ราคาชิ้นละ 25 บาทแต่สวยจับใจเลยนะคะ  ถึงรูปลักษณ์จะไม่ทันสมัยเก๋ไก๋  แต่สวยก็คือสวยค่ะ

เอ็มโม่เคยดูสัมภาษณ์คุณปาน – สมนึก คลังนอก  เธอตอบคำถามที่ว่าแต่ละภาพวาด  คุณปานใช้เวลาวาดนานไหม   คุณปานบอกว่าทั้งชีวิต เพราะถึงแม้จะวาดงานด้วยเวลาแค่ 30 นาทีแต่กว่าจะวาดออกมาตามนี้  มันก็อาศัยและประมวลมาจากชีวิตเราที่ผ่านมาทั้งชีวิตค่ะ

ที่รองแก้วชิ้นนี้ก็เหมือนกันค่ะ  …คงได้ใช้เวลาหลายสิบปีประมวลออกมาเป็นของชิ้นเล็กๆสองชิ้นนี้ด้วยฝีมือของผู้สูงอายุ

ราคาและคุณค่าของสิ่งของแต่ละชิ้นอาจจะเป็นไปในทางเดียวกันหรือเป็นไปใน ทางกลับกันก็ได้  พอใจก็ซื้อ ไม่พอใจก็ปล่อยให้ของชิ้นนั้นๆรอเจอคนที่ถูกใจเขาต่อไปค่ะ


แต่ในเมื่อของสวยๆ ราคาย่อมเยาเหลือใจ แถมยังมีวันเวลาของฝีมือผู้สูงอายุประทับอยู่ในของชิ้นนั้นด้วย  ของชิ้นนั้นในสายตาเอ็มโม่จึงมีค่ามากและอยากเชิญชวนให้คนอื่นได้ลองทำความ รู้จัก  ลองแวะเวียนไปชม…เผื่อจะได้ของที่มีคุณค่าเหมาะใจกันเหมือนอย่างที่เอ็มโม่ ได้มาค่ะ

แล้วคุณละคะ มีสิ่งของชิ้นไหนที่มีคุณค่าถูกใจอยากเล่าสู่กันฟังบ้างไหมคะ

2 ความคิดเห็น: