คนเรามันก็จะเพี้ยนกันไปคนละนิดละหน่อยมั้ง (ขอเหมาว่าคนทั้งโลกจะเพี้ยนกันเหมือนเราหน่อยเถอะนะ)
เราเองก็เพี้ยนบางเรื่อง เช่น เรื่องการห่อปกหนังสือเล่มนี้
เล่าไว้ ที่นี่ เพราะเหมาว่ามันเป็นเรื่องงานฝีมือด้วย อิอิ
19 ธันวาคม 2555
18 ธันวาคม 2555
ปั่นเป๋าส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่...ที่เราคงชิลล์เหมือนเดิม
เปิดเพจ mOmO craft village ในเฟซบุ๊คมาปีกว่าแล้ว---ขยันอยู่ครึ่งปี หลังจากนั้นเราก็แว่บไปวาดรูป :P
คงเพราะนิสัยขี้เบื่อจับจดของตัวเองที่เดี๋ยวทำนู่น เดี๋ยวทำนี่ พอเย็บๆสนุกซักพักก็ไปเตลิดทำอย่างอื่น
แต่ถึงจะขี้เบื่อจับจดยังไงก็ไม่ลืมความตั้งใจของตัวเองในการเปิดเพจนะ ไอ้ความคิดที่อยากจะแบ่งเงินไปทำแบ่งปันต่อยังคงคิดและตั้งใจอยู่ แต่พอไม่ได้เย็บก็แบ่งเป็นเงินไปแทน...ซึ่งเมื่อหันไปมองกองผ้ากองกระดุมกองซิปที่ซื้อมาก็คิดว่านั่นก็เงินนะจ้ะ รวมยอดเป็นหมื่นด้วยนาเว้ย---แบ่งออกมาแบ่งปันสิ
ทุกครั้งที่แบ่งก็นึกถึงยาย รวมถึงพ่อแม่ที่ยังอยู่ด้วยว่าขอให้เค้าดีใจเถอะว่าไอ้ลูก(หลาน)จอมขี้เกียจแสนชิลล์นี้ก็รู้จักคิดเหมือนกัน เราเองก็ได้ความสบายใจด้วย
คราวนี้เราขอใช้บริการร้านปันกันตามเคย แต่เปลี่ยนจากแบ่งปันเงินเป็นส่งของที่เราเย็บไปให้เค้าขายเองหาทุนเล่าเรียนให้เด็กยากไร้ เพราะถึงเราจะไม่เคยเชื่อว่าการศึกษายิ่งสูงจะทำให้คนยิ่งฉลาดหรือยิ่งดี แต่การศึกษาเบื้องต้นก็สำคัญ---เหมือนไกด์นำทางให้เค้าอ่านออกเขียนได้ง่ายขึ้น รู้จักว่าจะค้นคว้าขวนขวายหาความรู้จากไหน
ส่งท้ายปีนี้ด้วยกระเป๋า 15 ใบนี้ คิดเองเล่นๆว่าถ้าเขาเอาไปขายใบละ 50 บาท ขายหมดก็ได้เงิน 750 บาทแล้ว เท่ากับทุนการศึกษาเดือนครึ่งเลยนะ มันไม่เยอะหรอกสำหรับคนเมืองอย่างเรา---เข้าร้านอาหารแป๊บเดียวก็หมดแล้ว แต่มันเยอะสำหรับคนที่ขาดแคลน
คงเพราะนิสัยขี้เบื่อจับจดของตัวเองที่เดี๋ยวทำนู่น เดี๋ยวทำนี่ พอเย็บๆสนุกซักพักก็ไปเตลิดทำอย่างอื่น
แต่ถึงจะขี้เบื่อจับจดยังไงก็ไม่ลืมความตั้งใจของตัวเองในการเปิดเพจนะ ไอ้ความคิดที่อยากจะแบ่งเงินไปทำแบ่งปันต่อยังคงคิดและตั้งใจอยู่ แต่พอไม่ได้เย็บก็แบ่งเป็นเงินไปแทน...ซึ่งเมื่อหันไปมองกองผ้ากองกระดุมกองซิปที่ซื้อมาก็คิดว่านั่นก็เงินนะจ้ะ รวมยอดเป็นหมื่นด้วยนาเว้ย---แบ่งออกมาแบ่งปันสิ
ทุกครั้งที่แบ่งก็นึกถึงยาย รวมถึงพ่อแม่ที่ยังอยู่ด้วยว่าขอให้เค้าดีใจเถอะว่าไอ้ลูก(หลาน)จอมขี้เกียจแสนชิลล์นี้ก็รู้จักคิดเหมือนกัน เราเองก็ได้ความสบายใจด้วย
คราวนี้เราขอใช้บริการร้านปันกันตามเคย แต่เปลี่ยนจากแบ่งปันเงินเป็นส่งของที่เราเย็บไปให้เค้าขายเองหาทุนเล่าเรียนให้เด็กยากไร้ เพราะถึงเราจะไม่เคยเชื่อว่าการศึกษายิ่งสูงจะทำให้คนยิ่งฉลาดหรือยิ่งดี แต่การศึกษาเบื้องต้นก็สำคัญ---เหมือนไกด์นำทางให้เค้าอ่านออกเขียนได้ง่ายขึ้น รู้จักว่าจะค้นคว้าขวนขวายหาความรู้จากไหน
ส่งท้ายปีนี้ด้วยกระเป๋า 15 ใบนี้ คิดเองเล่นๆว่าถ้าเขาเอาไปขายใบละ 50 บาท ขายหมดก็ได้เงิน 750 บาทแล้ว เท่ากับทุนการศึกษาเดือนครึ่งเลยนะ มันไม่เยอะหรอกสำหรับคนเมืองอย่างเรา---เข้าร้านอาหารแป๊บเดียวก็หมดแล้ว แต่มันเยอะสำหรับคนที่ขาดแคลน
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)