28 มกราคม 2556

ชวนอ่าน : ถอดรหัสข้ามศตวรรษ





มีจดหมายสามฉบับส่งไปถึงคนสามคน  เนื้อความในจดหมายร้องขอให้ผู้รับจดหมายช่วยพิสูจน์การกระทำอันสร้างความมัวหมองให้แก่หนึ่งในจิตรกรเอกของโลก  และห้ามผู้รับจดหมายไม่ให้นำจดหมายนี้ไปให้คนอื่นดูหรือแม้แต่เล่าให้ใครฟัง มิฉะนั้นชีวิตผู้รับจดหมายจะตกอยู่ในอันตราย  ...แน่นอนว่าจดหมายนั้นไม่มีลายเซ็นต่อท้าย  ไม่มีใครรู้ว่าใครกันแน่เป็นคนส่งจดหมายมาและใครคือบุคคลอีกสองคนที่ได้รับจดหมายนี้เหมือนกัน

ในชั้นเรียน ของคาลเดอร์และพีตร้า  มิสฮุสซีย์ ครูประจำชั้นบอกว่า”จดหมายตายไปแล้ว” และมอบการบ้านให้เด็กในชั้นเรียนไปถามคุณพ่อคุณแม่ว่าเคยได้รับจดหมายที่พวกท่านไม่เคยลืม...จดหมายที่เปลี่ยนแปลงชีวิตท่านไปตลอดกาลหรือไม่  และได้รับเมื่ออายุเท่าไหร่....การบ้านชิ้นนี้นำพาคาลเดอร์และพีตร้า เพื่อนร่วมชั้นที่ไม่เคยพูดคุยกันต้องร่วมผจญภัยและช่วยกันถอดรหัสที่ส่งข้ามศตวรรษจากภาพวาดด้วยจินตนาการ ด้วยความเชื่อว่าสิ่งที่สิ่งมหัศจรรย์นั้นเกิดขึ้นได้ และด้วยเพนโทมิโน-อุปกรณ์ทางคณิตศาสตร์คู่ใจของคาลเดอร์      พีตร้าและคาลเดอร์จะถอดรหัสทันหรือไม่---นั่นเป็นเรื่องที่ต้องอ่านต่อเอง

ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ด้วยความสนุกอย่างยิ่ง  สนุกไปกับข้อมูลศิลปะของจิตรกรเอกในเรื่องและสนุกไปกับการเอาใจช่วยพีตร้าและคาลเดอร์ให้หาคำตอบให้ทันเวลา  สนุกไปกับรหัสที่นักวาดภาพประกอบแอบใส่ไว้ในภาพ และอยากให้เด็กที่กำลังเติบโตในยุคดิจิตัล ยุคที่เชื่อเฉพาะสิ่งที่หาคำตอบออกมาได้ด้วยวิทยาศาสตร์ได้อ่าน   ฉันไม่รับประกันว่าคนอื่นอ่านแล้วจะชอบด้วย    แต่หนังสือเขาก็รับประกันตัวเองด้วย Agatha Award for the Best Mystery Work 2005 (Young Adult Novel), Edgar Allan Poe Award 2004 (Best Juvenile Fiction)  และรางวัลอีกเป็นตับจากองค์กรหนังสือเด็กและเว็บไซต์ต่างๆ

ถอดรหัสข้ามศตวรรษ (Chasing Vermeer)
เรื่อง : Blue Balliett
ภาพประกอบ: Brett Helquist
แปล: สุวัฒน์ หลีเหม
สำนักพิมพ์ เบลูก้า บุ๊คส์ (ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2 ก.ค. 2548)

15 มกราคม 2556

ครู

พรุ่งนี้ก็เป็นวันครูแห่งชาติที่เวียนมาอีกปีแล้ว เชื่อว่าหลายคนคงมความประทับใจกับครูที่พอจะนึกได้บ้างกัน
ในชีวิตนี้มีทั้งครูโดยตรง ครูทางอ้อมที่ฉันยังเคารพอยู่หลายท่าน แต่ถึงจะเล่ามาแบบนี้ ฉันก็เป็นเด็กที่ร้ายกาจกับครู

ตอนช่วงเรียน ป.6 หรือ ม.1...จำไม่ได้แม่นนัก ฉันมีครูประจำชั้นเป็นลูกเสี้ยวฝรั่งหน้าตาคมคาย ร่างใหญ่ท้วมเล็กน้อยตามวัยแต่ผมน้อยจนเกือบล้าน ขอตั้งชื่อสมมติว่าชื่อมาสเตอร์ W

บอกตรงๆ ฉันไม่ถูกชะตากับแววตาหยาดเยิ้ม รอยยิ้มหวานที่ฉันคิดว่ามันชวนอ๊วก...ที่เมื่อเวลาผ่านไปจนวันเข้ามหาวิทยาลัย ฉันก็คิดได้ว่าที่ไม่ชอบคงเพราะเกิดอคติกับภาพลักษณ์มาสเตอร์ W จากที่อ่านหนังสือสักเล่มแล้วคิดว่านั่นเป็นสัญญาณทางเพศที่ส่งมา

ตอนนั้น มีเด็กผู้หญิงในชั้นหลายคนคิดแบบเดียวกับฉัน

ฉันอยู่ในกลุ่มเด็กหญิงที่เป็นสาวก่อนวัย แก่นแก้วทั้งๆที่ฉันเองก็ไม่ได้ประสาอะไรหรอกแต่หน้าตาชวนหาเรื่องของฉันคงทำให้เข้าพวกได้

มีอยู่วันหนึ่ง หนึ่งในเด็กหญิงกลุ่มนี้ทำหน้าที่รับถาดอาหารไปให้มาสเตอร์ W และใส่ยาถ่าย สลอตลงไปในอาหาร ฉันไม่ได้เห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้คัดค้าน ความรู้สึกเยือกเย็นไม่รู้สึกรู้สาอะไรในตอนนั้น ฉันยังจำได้

โชคดีที่เราไม่ได้ฉลาด ยาจึงใส่ลงไปดื้อๆ เมื่อมาสเตอร์ W กินข้าวไปสองคำก็รู้สึกว่ารสชาติประหลาด มาสเตอร์ W จึงให้เด็กมาตามฉันเพื่อถามว่าทำไมอาหารเป็นแบบนี้

ฉันว่านั่นเป็นเพราะมาสเตอร์ W เชื่อว่าฉันจะไม่กล้าโกหกจึงเลือกถามฉัน

ใจที่สงบเยียบเย็น สมองที่คิดหาทางฉับไวในทางผิดกลั่นกรองคำพูดโกหกออกมาเพื่อไม่ให้มีใครผิดและมาสเตอร์ W ไม่ต้องกินอาหารถาดนั้นต่อ ฉันเองลอยอยู่เหนือเหตุการณ์

ฉันเป็นเด็กร้ายกาจ เมื่อวันเวลาผ่านไป เด็กร้ายกาจนี้ก็เริ่มตระหนักได้ถึงอคติของตนเองและสำนึกผิด

ฉันส่งคำขอโทษและสารภาพล่องลอยไปตามสายลม แต่คงไปไม่ถึงมาสเตอร์ W หรอกเพราะฉะนั้นใครที่ยังส่งคำขอโทษถึงก็ควรทำซะ

สวัสดีล่วงหน้ากับวันครูแห่งชาติ

8 มกราคม 2556

หญิงสาวกับดอกทานตะวัน

ปีใหม่แล้ว  เราก็ยังฝึกฝนและวาดรูปต่อไป

รูปนี้ได้แรงบันดาลใจจากกระถางดอกไม้ที่เมือง Toarmina ที่เห็นในนิตยสารท่องเที่ยว

กระเป๋านกฮูก ใบที่ 1



ก่อนปีใหม่  เอมถามเหล่าเพื่อนสาวว่าชอบสัตว์อะไรบ้าง (ยกเว้นหมาแมว)  มีสาวหลายคนชอบนกฮูก  แต่เราก็ไม่อยากวาดแต่นกฮูกบนไม้บัลซานี่นาเลยพยายามวาดให้หลากหลายตามสัตว์อื่นๆที่เพื่อนชอบด้วยแทน

นกฮูก---คิดไว้ว่าจะทำเป็นของอื่นจากผ้าให้แทน  ยึดลายเส้นนกฮูกแบบนี้เปลี่ยนวิธี เปลี่ยนวัสดุเย็บกระเป๋าไปไม่ให้ซ้ำกัน

คิดจะทำสี่ห้าใบ---เพิ่งเสร็จไปใบเดียว   เอมเล่าวิธีเย็บไว้ ที่นี่-กระเป๋านกฮูก ตามเคยนะคะ   ถ้าอยากลองทำก็เข้าไปดูได้ค้าบ:>

5 มกราคม 2556

เพ้อ : อยากหัดทำภาพพิมพ์จัง





เพ้อ : ประจำวันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2556

อยากหัดทำภาพพิมพ์จัง


วาดรูปก็ยังไม่ค่อยจะเก่งแต่ใจมันก็ชอบและอยากลองทำภาพพิมพ์ดู

สมัย เรียน ม.ต้นเคยได้ทำภาพพิมพ์สีเดียวแบบพื้นฐาน  แต่ที่เราลงมือทำเองจริงๆก็มีวาดรูปที่จะพิมพ์ เซาะไม้อัดตามลายและกลิ้งลูกยางเท่านั้น เริ่มต้นหัดทำภาพพิมพ์คงทำแบบพื้นฐานนี่ให้ได้ก่อน



ไว้สำเร็จน่าพอใจแล้วจะลองทำแบบ woodblock หลายชั้นสีแบบในคลิปนี้ดู  (แต่คงไม่สามารถไปซื้อกระดาษจากญี่ปุ่นอย่างในคลิป  งบฯน้อยก็ต้องเจียมตัวเจียมใจ หยอดกระปุกไปเรื่อยๆก่อน)

2 มกราคม 2556

สมุดแทนใจ :)



ปีที่แล้วเอมเย็บกระเป๋าจุ๊บจิ๊บให้เพื่อนๆไปแล้ว  ปีใหม่นี้ เอมเลยเปลี่ยนมาทำสมุดโน๊ตเล่มบางเ็ป็นของขวัญปีใหม่ให้เพื่อนในแกงค์ค่ะ  วาดรูปเอง ตัดกระดาษเย็บสมุดเอง....ถึงจะด้วยวิธีง่ายๆ ด้นๆทำและไม่เรียบร้อยเท่าไหร่  ...คนทำก็หวังว่าคนรับจะรู้สึกถึงความตั้งใจที่มอบให้

เอมเล่าเรื่อง D.I.Y. ไว้ในเวิร์ดเพรส "ที่นี่" ตามเคยค่ะ  กดดูตาม link ได้เลยนะคะ เผื่อจะเป็นไอเดียให้คนอ่านต่อยอดทำของขวัญในแบบของตัวเองต่อไป ^ ^