23 กุมภาพันธ์ 2555

การทำงานแบบมีเงื่อนไข บางครั้งก็ทำให้เราสนุกดีแฮะ :>

การทำงานแบบมีเงื่อนไข  บางครั้งก็ทำให้เราสนุกมากๆนะคะ

ตอนเอ็มโม่จะทำที่รองข้อมือเวลาใช้คอมพิวเตอร์ให้พี่ที่รู้จักกัน  ไอ้เราก็คิดแบบในหัวเป็นรูปสัตว์ที่สาวๆชอบกันอย่าง หมา, แมวและน้องหมีค่ะ  ปรากฏว่าพี่เค้าชอบ ม.ม้า  ไม่ใช้ ม.แมว ม.หมี ม.หมา ...เอาล่ะ  ทีนี้จะทำยังไง

พอได้คิดๆ ลองนึกๆแบบดู  สนุกมากเลยค่ะ  ...ถึงจะไม่ได้ทำได้สวยมากมายอะไร  แต่คนทำสนุก  ได้เติมนู่นนี่ลงบนตัวม้า...เป็นช่วงเวลาเย็บที่มีความสุขจัง :)



^___^

14 กุมภาพันธ์ 2555

รัก

วันแห่งความรักย้อนมาเยี่ยมอีกปีนึงแล้ว

ในวันที่อายุเข้าสู่ช่วงเลขสามนำหน้านี่มันก็พบเจอความรักมาแล้วหลายแบบ หลากความรู้สึกนะคะ  แต่ก็แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกความรักที่จะตรึงใจเราไว้จวบจนปัจจุบัน

ที่จริง ตัวเองไม่ได้ยึดถืออะไรกับวันนี้นัก  ไม่ใช่เพราะมีความหลังอะไรแต่แค่คิดว่าของอย่างนี้ แต่ละคนคิดไม่ตรงกัน  ยึดถือกับมันมากจะทำร้ายใจเปล่าๆ     ในขณะเดียวกัน ฉันเองก็ชอบวันนี้  ชอบโอกาสที่เราสร้างว่ามันพิเศษ…อยากทำอะไรดีๆที่ไม่กล้าทำก็จะได้ฮึดเอาวัน พิเศษนี้    ใครลืมๆไปว่าหมู่นี้ไม่ได้แสดงออกให้คนที่เรารักรู้ว่ารักก็จะได้ฉุกคิดก่อน ที่จะสายไป

วันแห่งความรักก็ดีเน๊อะ ^ ^


เมื่อคืน…ในขณะที่ในโลกออนไลน์มีคนพูดถึง “รัก”กันมากมาย   ฉันก็นึกถึงของแทน “รัก” ที่มี  ในวันนี้และต่อเนื่องมาหลายวันหลายเดือนและเป็นปีที่ผ่านมา  ของชิ้นนี้แทนความรักของเอ็มโม่ค่ะ




กระป๋องแป้งเก่าที่มีแป้งเหลือติดอยู่แค่ก้นกระป๋องเป็นของรักของหวงที่ ฉันใช้เป็นสะพานเชื่อมโยงความคิดถึงและความรักของฉันไปถึงยาย    แป้งกระป๋องนี้ตั้งอยู่ที่โต๊ะเล็กๆข้างที่นั่งยายมาหลายปี  ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดด้วยว่าฉันมักเป็นคนเอามาใช้ทาแป้งให้ยายหรือใช้แป้งลูบ ผมเพื่อลดความเหนียวเนอะของผมยายในวันที่อากาศเย็นชื่น

แป้งกระป๋องนี้มีกลิ่นของยาย  ถึงจะซื้อยี่ห้อเดียวกันกลิ่นเดียวกันก็ไม่เหมือน

ทุกครั้งที่คิดถึงยายมากๆ  ฉันจะหมุนฝากระป๋อง บีบกระป๋องเบาๆให้กลิ่นของแป้งที่เหลือน้อยลอยออกมา  ฉันพยายามสัมผัสเข้าถึงกลิ่นนี้  หวังเป็นอย่างยิ่งว่าความคิดถึงจะส่งไปถึงยายได้  ขณะนั้น กลิ่นของแป้งก็โอบอุ้มใจของฉันให้ระลึกไ้ด้ว่าความรักที่เคยได้รับนั้นยิ่ง ใหญ่แค่ไหน  และรักนั้นยังไม่ได้ไปไหน  ยังอยู่ในใจนี้เสมอมา

สุขสันต์วันแห่งความรักที่ยังมีอยู่นะคะทุกคน ^ ^

7 กุมภาพันธ์ 2555

แม่ค้ามือใหม่ไปออกร้าน

เมื่อวันเสาร์  เอ็มโม่ไปออกร้านมาค่ะ  (ก็ของจากเพจ Momo Craft Village ที่ทำไว้ใน facebook นั่นละฮับ)



ร้านเล็กกระจ้อยร่อยของเราประกอบไปด้วยของทำมือจากพี่ๆ เพื่อนๆที่รู้จักและชอบพอกัน  (ของที่เอ็มโม่ทำไปมีนิ๊ดเดียวเอง  มัวแต่อู้ซะเยอะ เฮ้อออ)


อ่ะ  บ่นไปงั้นละคับประสาสาวสูงวัย  แต่ก็ภูมิใจ...ขออวดรูปหน่อยๆ อิอิ




***  ของที่โม่ทำมีแค่กระจึ๊งเดียวตรงมุมซ้ายขอบๆ แง่งๆ  ***


อาจจะมีคนสงสัยนะคะ  เอ...ไอ้โม่ขายดีไหม


พอขายได้ค่ะ  ....แถมได้กำลังใจจากเพื่อนๆที่มาโพสในเพจ  เพื่อนๆพี่ๆที่แวะมาเยี่ยมอีก  (มีพี่ที่ทำงาน PR ใน GTH แวะมาเยี่ยมด้วย  เอ็มโม่ยังไปแซวเค้าเลยว่ามาช่วยโปรโมทให้ขายถึงร้อยล้านอย่างหนังบ้างเซร้ ;p )



ขายได้ตังค์มาไม่เท่าไหร่ค่ะ  ...แต่ที่ดีมากคือได้ประสบการณ์และความรู้สึกดีๆนี่สิ  ของอย่างนี้ มีเงินก็ซื้อไม่ได้จริงไหมฮับ ^ ^


(ดูเหมือนปลอบใจตัวเองไปซะหน่อย  แต่ก็รู้สึกอย่างนี้จริงๆนะคะ ฮิฮิฮิ)

1 กุมภาพันธ์ 2555

"แปะ ปะ" แรงบันดาลใจ

เมื่อสี่ปีก่อน  เอ็มโม่เริ่ม "แปะ ปะ" แรงบันดาลใจค่ะ

เริ่มจากเวลาตัวเองอ่านนิตยสารหรือกระทั่งใบปลิวแล้วเห็นอะไรที่ชอบ ถูกใจ  เอ็มโม่ก็จะตัดมาเก็บไว้  แล้วทยอยแปะลงบนสมุดค่ะ


หรือบางที เวลาผ่านไปเห็นอะไรสวยๆ..เราจะถ่ายรูป ปรินท์เก็บไว้ปะด้วยก็ได้นะคะ


ใครจะรู้  สมุดที่เราแปะปะนั้นอาจจะกลายเป็นเหมือน Mood Board ของบรรดานักออกแบบ...ช่วยให้เราทำบันดาลใจทำชิ้นงานสวยๆออกมาเป็นของตัวเองบ้างก็ได้ค่ะ


“แปะ ปะ” ของเอ็มโม่อยู่ในสมุดสีเขียวเล่มนี้ค่ะ  สมุดที่เดิมเป็นของแถม พะหน้าปกด้วยรูปโลโก้ต่างๆ   เอ็มเลยเอามาห่อปกสีเขียว ตัดภาพกระเป๋าของแถม (ของนิตยสาร Image หรือไงไม่แน่ใจ) มาทำแปะเป็นหน้าปกสมุด ตัดภาพหูกระเป๋าออกแล้ววาดรูปต่อจากรูปเค้าเพิ่มไปให้กลืนกับปก




ว่าแล้ว...ก็อยากเห็น "แปะ ปะ" ของคนอื่นๆจัง :)