คุณปู่ฝรั่ง

จู่ๆก็นึกถึงคุณปู่ฝรั่งร่างสูงโปร่งคนนึงขึ้นมา

.....

ฉันเจอคุณปู่คนนั้นเมื่อ 14-15 ปีก่อนได้  ประโยคแรกที่เราเริ่มสนทนากันคือ "เธอกำลังถ่ายอะไรหรือ"


ขณะนั้น ฉันกำลังยกกล้องเล็งไปที่นั่งร้านก่อสร้างซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณตึกเก่าที่กำลังบูรณะอยู่ (ฉันจำไม่ได้ว่าตึกนั่นคือวังหรือเปล่าเพราะสมุดบันทึกตอนไปเที่ยวคราวนั้น อันตรธานไปพร้อมข้อมูลทั้งหมดพร้อมความจำแสนสั้นราวปลาทองของฉัน)


ตึกเก่านั้นตั้งอยู่ในบริเวณสวนขนาดใหญ่ ในประเทศโปแลนด์


ฉันตอบกลับคุณปู่ด้วยภาษาอังกฤษแบบทุลักทุเล คือภาษาอังกฤษที่คงฟังเข้าใจเองคนเดียวและมือไม้ส่ายไปมาด้วยคิดว่ามือที่ขยับนี้คงทำให้คุณปู่เข้าใจภาษาอังกฤษของฉันง่ายขึ้นว่า "หนูกำลังถ่ายรูปการซ่อมสร้างตึกค่ะ  คิดว่าบางครั้งมันน่าสนใจกว่าภาพตึกที่สวยงามอยู่"


คุณปู่หัวเราะและชวนฉันเดินไปตรงตึกด้านหน้า  "ภรรยาฉันรออยู่ข้างในนั้น" คุณปู่บอกว่าอย่างนี้


น่าแปลกมากที่ความทรงจำของฉันเป็นภาพฉันกับคุณปู่ฝรั่งคนนั้นเดินจูงมือกันไปที่ตึก  ทั้งๆที่ความจริงเราแค่เดินคุยเคียงกันไปเท่านั้น


ฉันออกตัวว่าพูดภาษาอังกฤษได้ไม่ดี  และชมคุณปู่ว่าพูดภาษาอังกฤษเก่งจัง  คุณปู่บอกว่าคุณปู่พูดได้สี่ภาษา คือภาษาโปแลนด์ ภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส และภาษาเยอรมัน 

“..มันจำเป็นนะ โดยเฉพาะในช่วงสงคราม” หนึ่งในเหตุผลของความสามารถทางภาษาของคุณปู่


คุณปู่ทิ้งท้ายกับฉันว่าอย่าลืมไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มนะ  จะได้เก่งๆ  คุยกันได้มากขึ้น เรียนภาษาอื่นให้ได้ด้วยอีกก็ดี


หลังจากเหตุการณ์ในสวนวันนั้น  ภาษาอังกฤษฉันดีขึ้นนิดหน่อยเพราะเรียนเอาเองจากหน้าที่การงาน  ภาษาจีนกลางขั้นพื้นฐานที่เคยไปเรียนน้อยนิดก็ลืมหมด  ภาษาฝรั่งเศสเมื่อสมัยมัธยมปลายก็ละลายไปแล้วตั้งแต่ก่อนเจอคุณปู่


อืม  วันที่คิดถึงคุณปู่แบบนี้...ดูเหมือนฉันจะรู้สึกผิดนิดๆแฮะที่ไม่ได้ทำตามที่พยักหน้าหงึกหงักคล้ายเป็นคำมั่นให้กับคุณปู่ในวันนั้น