วันแห่งความรักย้อนมาเยี่ยมอีกปีนึงแล้ว
ในวันที่อายุเข้าสู่ช่วงเลขสามนำหน้านี่มันก็พบเจอความรักมาแล้วหลายแบบ หลากความรู้สึกนะคะ แต่ก็แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกความรักที่จะตรึงใจเราไว้จวบจนปัจจุบัน
ที่จริง ตัวเองไม่ได้ยึดถืออะไรกับวันนี้นัก ไม่ใช่เพราะมีความหลังอะไรแต่แค่คิดว่าของอย่างนี้ แต่ละคนคิดไม่ตรงกัน ยึดถือกับมันมากจะทำร้ายใจเปล่าๆ ในขณะเดียวกัน ฉันเองก็ชอบวันนี้ ชอบโอกาสที่เราสร้างว่ามันพิเศษ…อยากทำอะไรดีๆที่ไม่กล้าทำก็จะได้ฮึดเอาวัน พิเศษนี้ ใครลืมๆไปว่าหมู่นี้ไม่ได้แสดงออกให้คนที่เรารักรู้ว่ารักก็จะได้ฉุกคิดก่อน ที่จะสายไป
วันแห่งความรักก็ดีเน๊อะ ^ ^
เมื่อคืน…ในขณะที่ในโลกออนไลน์มีคนพูดถึง “รัก”กันมากมาย ฉันก็นึกถึงของแทน “รัก” ที่มี ในวันนี้และต่อเนื่องมาหลายวันหลายเดือนและเป็นปีที่ผ่านมา ของชิ้นนี้แทนความรักของเอ็มโม่ค่ะ
กระป๋องแป้งเก่าที่มีแป้งเหลือติดอยู่แค่ก้นกระป๋องเป็นของรักของหวงที่ ฉันใช้เป็นสะพานเชื่อมโยงความคิดถึงและความรักของฉันไปถึงยาย แป้งกระป๋องนี้ตั้งอยู่ที่โต๊ะเล็กๆข้างที่นั่งยายมาหลายปี ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดด้วยว่าฉันมักเป็นคนเอามาใช้ทาแป้งให้ยายหรือใช้แป้งลูบ ผมเพื่อลดความเหนียวเนอะของผมยายในวันที่อากาศเย็นชื่น
แป้งกระป๋องนี้มีกลิ่นของยาย ถึงจะซื้อยี่ห้อเดียวกันกลิ่นเดียวกันก็ไม่เหมือน
ทุกครั้งที่คิดถึงยายมากๆ ฉันจะหมุนฝากระป๋อง บีบกระป๋องเบาๆให้กลิ่นของแป้งที่เหลือน้อยลอยออกมา ฉันพยายามสัมผัสเข้าถึงกลิ่นนี้ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าความคิดถึงจะส่งไปถึงยายได้ ขณะนั้น กลิ่นของแป้งก็โอบอุ้มใจของฉันให้ระลึกไ้ด้ว่าความรักที่เคยได้รับนั้นยิ่ง ใหญ่แค่ไหน และรักนั้นยังไม่ได้ไปไหน ยังอยู่ในใจนี้เสมอมา
สุขสันต์วันแห่งความรักที่ยังมีอยู่นะคะทุกคน ^ ^
2 ความคิดเห็น:
มันไม่ใช่ของ มันคือความรู้สึกข้างในนั้นต่างหาก
ใช่แล้วล่ะอ้อยซัง ^___^
แสดงความคิดเห็น