ร้านเล็กกระจ้อยร่อยของเราประกอบไปด้วยของทำมือจากพี่ๆ เพื่อนๆที่รู้จักและชอบพอกัน (ของที่เอ็มโม่ทำไปมีนิ๊ดเดียวเอง มัวแต่อู้ซะเยอะ เฮ้อออ)
อ่ะ บ่นไปงั้นละคับประสาสาวสูงวัย แต่ก็ภูมิใจ...ขออวดรูปหน่อยๆ อิอิ
*** ของที่โม่ทำมีแค่กระจึ๊งเดียวตรงมุมซ้ายขอบๆ แง่งๆ ***
อาจจะมีคนสงสัยนะคะ เอ...ไอ้โม่ขายดีไหม
พอขายได้ค่ะ ....แถมได้กำลังใจจากเพื่อนๆที่มาโพสในเพจ เพื่อนๆพี่ๆที่แวะมาเยี่ยมอีก (มีพี่ที่ทำงาน PR ใน GTH แวะมาเยี่ยมด้วย เอ็มโม่ยังไปแซวเค้าเลยว่ามาช่วยโปรโมทให้ขายถึงร้อยล้านอย่างหนังบ้างเซร้ ;p )
ขายได้ตังค์มาไม่เท่าไหร่ค่ะ ...แต่ที่ดีมากคือได้ประสบการณ์และความรู้สึกดีๆนี่สิ ของอย่างนี้ มีเงินก็ซื้อไม่ได้จริงไหมฮับ ^ ^
(ดูเหมือนปลอบใจตัวเองไปซะหน่อย แต่ก็รู้สึกอย่างนี้จริงๆนะคะ ฮิฮิฮิ)
2 ความคิดเห็น:
สนุกตอนขาย ได้อะไรมากกว่าที่คิดนี่ก็คุ้มสุดแล้วเนอะ ความสุขตอนที่ขาย มันหาซื้อไม่ได้ซะด้วยสิ ใช่เลยเอ็มโม่ ^^
ดีจริงๆ ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ก็มีความสุขแล้วเนอะ
แสดงความคิดเห็น