คราวก่อนฉันมีบทเรียนจากกระถางที่ลงเมล็ดต้นเรดโอ๊คไว้....หนอย เรารึก็อุตส่าห์ปลูกจนต้นอ่อนขึ้นงามมาได้เป็นสิบต้น แต่พอฝนเทลงมา เรดโอ๊คและบัตเตอร์เฮด (ที่ขึ้นมาสองต้น) ก็โดนน้ำฝนที่เทไหลเป็นน้ำตกจากขอบกำแพงรั้วปูนกระแทกหน้าดินจนต้นเละกระจุยกระจายไป
ฉันว่าฉันวางแผนวางกระถางรับเฉพาะแดดอ่อนๆตอนเช้าได้ดีแล้วทีเดียว แต่ก็ดันลืมไปว่าพอเอากระถางมาวางชิดริมรั้วกำแพงปูนเพื่ออาศัยหลบแดด พอพระพิรุณท่านส่งน้ำแรงๆ ...ไม่ได้ตกเปาะแปะน่าเอ็นดูมาให้...ไอ้ขอบรั้วปูนก็กลายเป็นหน้าผาให้น้ำฝนเทลงมากลายเป็นน้ำตกดีๆนี่เอง
บทเรียนคราวนั้นทำเองฉันแหยงที่จะปลูกผักอื่นไปหลายเดือน...ยังดีที่ผักชีฝรั่งที่อยู่ริมรั้วเหล็กนั้นแสนจะอึด ทนแดดทนฝน ...ไม่เหี่ยวเป็นผักตายนึ่งไปด้วย
วันนี้ ...ได้ฤกษ์ (ฤกษ์ดีของตัวเองก็คือการลงมือทำ --เลิกผัดวันประกันพรุ่ง) ฉันขนกระถางเก่าๆที่มีซากต้นไม้ล้มลุกตายอยู่มาวางกองไว้หลายใบ รื้อหน้าดินที่มีซากต้นไม้ออกไปทำปุ๋ยให้ต้นแสงจันทร์---ป๋า(ต้นไม้) ใหญ่ประจำบ้าน ปุ๋ยนี้เป็นค่าตอบแทนเล็กๆน้อยๆให้ต้นแสงจันทร์ที่ฉันขออาศัยร่มใบของป๋ามาบังแดดแรงให้บรรดาเมล็ดต่างๆที่เพิ่งลงดินไป
ลงไปหลายพืชผัก...กลัวจำไม่ได้ว่ากระถางไหนเป็นอะไร ฉันเลยวาดรูปแผนผังเมล็ดผักที่ลงไว้ช่วยจำ (ติดชื่อผักไว้ที่กระถางแล้วล่ะ แต่คิดว่าโดนฝนสักสองสามครั้ง ป้ายก็เจ๊ง) ...ก็ไม่รู้ว่าเจ้าเมล็ดมันจะยอมฟูมฟักต้นให้สักกี่มากน้อยเพราะเมล็ดพันธุ์พวกนี้ก็ใกล้หมดอายุเต็มที
ถ้าใครมาเห็นกระถางของฉันคงนึกขำว่าเอากระป๋องนมเก่าๆพ่นสี (แต่ขึ้นสนิมแล้ว) มาปลูกผักทำไมทั้งๆที่กระถางเก่าสวยๆ เหมาะๆที่เคยลงเรดโอ๊คครั้งก่อนก็น่าจะเอามาใช้ได้...แหม ที่จริงก็ไปยกกระถางขึ้นมากะเอามาใช้แล้วล่ะ แต่ดันเห็นบรรดาแมลงดินพร้อมไข่ทรงรีสีน้ำตาลอ้วนๆหลายใบอยู่ใต้กระถาง ท่าทางพวกมันแตกตื่นเลยเชียวว่ามีผู้บุกรุก วิ่งไปปกป้องไข่เตรียมย้ายกันใหญ่ ฉันเลยใจอ่อน หน้าฝนแบบนี้...ย้ายไปไหนตอนนี้อาจจะไม่รอด...เอาวะ ทิ้งกระถางไว้ให้ก่อนก็ได้ ไว้หน้าร้อนฉันจะมาทวงคืน (ไม่รู้ว่าแมลงชื่ออะไรแต่ไม่ใช่ปลวกหรือมด เคยเห็นพวกมันตามกระถางเก่าๆอยู่บ่อยๆ คิดว่ามันน่าจะสำคัญกับระบบนิเวศแหงๆ ตัวดำใหญ่ ไข่สีน้ำตาลโกโก้)
ฉันเอง ปลูกอะไรจากเมล็ดไม่ค่อยรุ่ง (ที่จริงปลูกอะไรก็ไม่ค่อยรุ่ง) แต่ก็ยังมีความหวังกับเจ้าเมล็ดที่ลงคราวนี้ ไม่รู้ว่าพอหลบแดดแรงและน้ำตกเม็ดฝนได้...พวกมันจะขึ้นมาให้ชื่นใจบ้างไหมหนอ...ลุ้นจริงๆ
2 ความคิดเห็น:
มันช่างเป็นสิ่งที่ท้อแท้ได้ง่าย แต่ก็เอาใหม่ด้วยคน เราก็ไม่ใช่นักปลูก เวลางานเยอะก็ลืมไป ตอนปลูกแล้วพี่ๆเขาขึ้นมาเป็นต้นอ่อนกันพรึ่บพั่บก็ดีใจ เผลอแป๊ปเดียวมาดูอีกทีตายเรียบ ก็ไม่รู้ทำไง ได้แต่ เอาวะ! ลองใหม่อีกที คราวนี้จะตั้งใจดูแลให้ดีกว่าเดิม เอาใจช่วยไปด้วยนะเอมโม่ ^^
ที่จริง แค่พวกถั่วที่มันขึ้นเองตามธรรมชาติแตกใบอ่อนมาก็สดชื่นแล้วเนอะ
พี่ๆเค้าที่ขึ้นมาหน่อยพอได้ผลิตออกซิเจนก็ถือว่าคุ้มแล้วล่ะ เอาใจช่วยด้วยไปด้วยกับอ้อยซังเหมือนกัน ฮึดๆๆๆๆ :D
แสดงความคิดเห็น