สวนของย่าก็มีกุหลาบขึ้นแซมตรงนู้นตรงนี้หลายต้น ทั้งที่ออกดอกสีชมพู สีขาว สีแดง สีอมส้มโอลด์โรส แถมมีดอกให้ฉันแอบไปดมอยู่บ่อยๆ แต่ตอนนั้นดมเท่าไหร่ ฉันก็ว่ามันไม่เห็นจะหอมเลิศเลออย่างที่หนังสือบรรยายถึงดอกกุหลาบเลย ดอกเข็มขาวซะอีกที่กลิ่นหอมเด่น แม้แต่เข็มส้มเข็มแดงที่ตั้งเป็นกออ้วนๆอยู่รอบสวน-ไม่หอมแต่น้ำในเกสรดอกก็หวานอร่อยชะมัด
ถ้าไม่นับดอกกุหลาบสีม่วงในการ์ตูนเรื่องนักรักโลกมายา (หน้ากากแก้ว) และยัยกุหลาบปากแข็งในเจ้าชายน้อยแล้ว....ดอกกุหลาบไม่เห็นได้เรื่องเลย... ฉันคิด
น่าแปลกที่พอโตขึ้นเข้าสู่วัยสาว(ใหญ่) ฉันกลับเลือกน้ำหอมที่มีกลิ่นกุหลาบแต้มผิว เริ่มสังเกตกลีบดอกที่ซับซ้อนและบอบช้ำง่ายของมัน เริ่มชอบแบบไม่ค่อยรู้ตัว จนกระทั่งฉันหัดวาดรูป...ฉันพบว่าดอกไม้ที่วาดเติมลงไปในภาพบ่อยครั้งที่สุดคือดอกกุหลาบ
กุหลาบแรกแย้ม กุหลาบกลีบช้ำ กุหลาบที่แขวนตากไว้จนแห้ง กุหลาบที่กลีบซับซ้อนเต่งตึง กุหลาบที่โรยราแห้งกรอบ...กุหลาบทุกช่วงวัยกลับสวยทั้งนั้นในสายตาฉันวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น