คนที่ทำให้เราคิดเรื่องนี้มีสองคน เริ่มแรกคือ พี่วี รุ่นพี่ที่คณะ (และเป็นเพื่อนสนิทสามี) ที่เห็นเราหัดวาดรูปโพสในเฟซบุ๊คบ่อยๆ เคยบอกให้เราลองวาดรูปส่งไปเว็บโฟโต้สต็อคทั้งหลายสิ เผื่อขายได้ คนที่สองคือสามีเอมโม่เองที่ทุ่มเทถ่ายรูป ทำรูปเพื่อฝากขายไว้ใน Shutterstock Photo
เราเองเห็นการทุ่มเทตั้งใจ ท่าทางดีอกดีใจที่มีคนชอบรูปของเขา รวมทั้งยังสร้างรายได้ด้วยก็ฮึดอยากทำบ้าง
ค่าขนมผสมความชื่นใจที่มีมาจากคนชอบงานของเราและโหลดไปใช้ ไปดูเป็นสาเหตุให้เราคิดจะลองวาดรูปของกินส่งไป วาดเก็บๆไว้ได้หลายสิบแล้ว...คงได้ฤกษ์ส่งไปลองดูซะทีว่าจะผ่านเกณฑ์เขาไหม จะมีคนดาวน์โหลดบ้างหรือเปล่า
พอเล่ามาถึงตรงนี้ก็นึกขำตัวเอง...ชีวิตเรามีเรื่องเริ่มต้นเรียนรู้ไปเรื่อยตั้งแต่หาเรื่องเปลี่ยนอาชีพ เปลี่ยนสายงานมาตลอดตามความพอใจและสถานการณ์ชีวิตในแต่ละช่วง ชีวิตเราอาจเป็นชีวิตที่ไม่ได้คึกคัก โลดโผนนัก...แต่ก็พอมีสีสันอยู่บ้้างเหมือนกันนะเนี่ย :)
 |
| ในรูปดูเหมือนมีไม่เกินสิบรูป แต่ข้างใต้นั้น...รวมๆกันก็หลายสิบรูปอยู่ :) |
3 ความคิดเห็น:
รอว่าจะเอามาเรียงให้ดูทั้งหมดสักที ^^
เท่าที่ดูเรียงจากในเฟซบุค บางทีเราก็รู้สึกว่าเราวาดถอยหลังกลับไปจุดเริ่มต้นนะอ้อยซัง ถึงแม้จะวาดรูปได้อย่างใจมากขึ้นแล้วก็ตามที >__<
อันนั้นเป็นธรรมชาตินะ หลายคนพอทำไปเรื่อยๆ ก็กลับไปสู่สามัญ
ภาพจะเป็นอย่างที่เราวาดตอนแรก ต่างกันตรงที่
มีทักษะประสบการณ์มากขึ้นอ่ะ ^^
แสดงความคิดเห็น